Τι είναι τελικά το αντιρατσιστικό νομοσχέδια; γιατί τόση φασαρία, τόσες διαφωνίες;
Κατ' αρχάς η διαφωνία της ΝΔ είναι πλασματική. Γνωρίζοντας ότι τελικά αργά ή γρήγορα τέτοιο νομοσχέδιο θα ψηφιστεί απ' την βουλή παίζει με την εκλογική της πελατεία. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής κατά κύριο λόγο προέρχεται από τον χώρο της, από τους ψηφοφόρους της. Μια άρνηση της λοιπόν θεωρεί ότι αναχαιτίζει τέτοιες διαρροές.
Η ουσιαστική διαφωνία προέρχεται μόνο από το ΚΚΕ. Και όχι άδικα.
Όπως οι ίδιοι ομολογούν στο νομοσχέδιο ενσωματώνεται η κοινοτική οδηγία. Το ξαναλέμε: Ανεξάρτητα αν είναι υποχρεωτική ή όχι, στο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί όπως οι ίδιοι λένε (βλ. Ρουπακιώτης, Βενιζέλος) ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΤΑΙ.η κοινοτική οδηγία
Ποια είναι αυτή η περίφημη κοινοτική οδηγία;
Αντιγράφουμε από τον Ριζοσπάστη 9/4/2009
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον ολοκληρωτισμό
.....................
Β. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ακραίες μορφές ολοκληρωτικού κράτους που εφάρμοσαν οι ναζιστικές, οι φασιστικές και οι σοβιετικές κομμουνιστικές δικτατορίες οδήγησαν σε προμελετημένα και μαζικά εγκλήματα εναντίον εκατομμυρίων ανθρώπων και των βασικών και αναφαίρετων δικαιωμάτων τους, σε κλίμακα που δεν είχε γνωρίσει ως τότε η ιστορία·
.....................
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να επανενώσει την ιστορία της, να αναγνωρίσει τον κομμουνισμό και το ναζισμό ως κοινή κληρονομιά και να διεξαγάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του περασμένου αιώνα,
...........................
5.
θεωρεί ότι πολλά εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομα του ολοκληρωτικού κομμουνισμού θα πρέπει να αποτιμηθούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και να χρησιμεύσουν ως προειδοποίηση προς τις μελλοντικές γενιές, όπως ακριβώς αποτιμήθηκαν και έμειναν στη μνήμη τα ναζιστικά εγκλήματα.
................
11.
θεωρεί ότι απαιτείται ή αναθεώρηση και ενημέρωση των ευρωπαϊκών σχολικών βιβλίων ιστορίας προκειμένου να διδάσκονται όλοι οι μαθητές τις καταστροφικές συνέπειες των ολοκληρωτικών δικτατοριών
ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ του Συμβουλίου της Ευρώπης
(Απόσπασμα από την εισήγηση για το αντικομουνιστικό μνημόνιο στη Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης) 10/1/2010
..............................
Θέση 5
Πρόσκληση για απαγόρευση
«Σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα που δεν έχουν καταδικάσει ρητά τα εγκλήματα του κομμουνισμού….»!
........................
Θέση 46
Λύπη που η εξίσωση δεν πέρασε στους λαούς
......................
46. Ωστόσο, ενώ ο εγκληματικός και καταδικαστέος χαρακτήρας της ναζιστικής ιδεολογίας και καθεστώτος είναι αδιαμφισβήτητος για τουλάχιστον μισόν αιώνα, και οι ηγέτες του και πολλοί αυτουργοί έχουν λογοδοτήσει, η κομμουνιστική ιδεολογία και τα καθεστώτα δεν έχουν αντιμετωπίσει μια συγκρίσιμη αντίδραση.
.........................
Θέση 54
Πρόσκληση για κάθε είδους αντικομουνισμό
............................................
54. Τέλος, αλλά όχι τελευταίο, η Επιτροπή Υπουργών θα πρέπει να εκκινήσει μια καμπάνια πληροφόρησης στα κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα εγκλήματα του κομμουνισμού. Αυτό θα περιλαμβάνει την αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων. Τα κράτη - μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης θα πρέπει να ενθαρρυνθούν…»
...................
Πρόκειται λοιπόν, για ένα ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που κτυπήθηκε το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα μέσα από ψευδεπίγραφα, ανάλογα νομοσχέδια. Ένα παράδειγμα είναι το γνωστό "ιδιώνυμο" Ο περίφημος αυτός νόμος ήρθε από τον Ελ. Βενιζέλο στην βουλή με τίτλο: «προστασία των ελευθεριών των πολιτών» και στο τέλος κατάντησε εργαλείο των «σωτήρων» κατά των ελευθεριών και του λαού. Ας μη ξεχνάμε ότι «επέζησε» μέχρι τη χούντα η οποία εξόριζε τους πολιτικούς κρατούμενους με το ιδιώνυμο!
Το ιδιώνυμο λοιπόν, ψηφίστηκε το 1929 (N. 4229) μετά από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Παραπλανητικός τίτλος: "Περί μέτρων προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Πραγματικός στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη των κομμουνιστών, και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.
Με την επίκληση του "ιδιωνύμου" διαλύθηκαν οι περισσότερες εργατικές οργανώσεις προς τα τέλη του έτους 1930. Αξιοσημείωτη ήταν η απόρριψη από το Βενιζέλο της πρότασης να διώκονται με το «ιδιώνυμο» όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά και οι φασίστες!
Τα αστικά κόμματα (δεξιά και "αριστερά"), στις 7 Αυγούστου 1936, και αφού είχε κηρυχτεί η δικτατορία της 4ης Αυγούστου από τον Μεταξά, ο Γ. Καφαντάρης (ηγέτης των Προοδευτικών) κι ο Αλ. Παπαναστασίου (ηγέτης του Αγροτικού-Εργατικού κόμματος) από κοινού με τους αρχηγούς των κομμάτων των Φιλελευθέρων (Θεμ. Σοφούλης) και του Λαϊκού (Χαρ. Βοζίκης) ζητούν από τον βασιλιά Γεώργιο να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να «παταχθή αποτελεσματικώς κάθε προπαγάνδα εγκαταστάσεως οιουδήποτε καθεστώτος στηριζομένου εις την βίαν ειδικώτερον δε όπως εξουδετερωθή και διά συνταγματικών εν ανάγκη νομοθετικών μέτρων η κομμουνιστική δράσις»!!!
Ο φασισμός βασίλευε και αυτοί έβλεπαν το ένα «άκρο»!
Σύμφωνα με το νόμο, η απεργία δεν αναγνωριζόταν ως μέσο προβολής πολιτικών αιτημάτων, η διαδήλωση θεωρούνταν διασάλευση της κοινωνικής γαλήνης και ο συνδικαλισμός μετατράπηκε σε "ιδιώνυμο" αδίκημα.
Τελικά πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπ' όψη μας, ότι ο φασισμός σαν φαινόμενο, δεν αντιμετωπίζεται με νόμους και διατάξεις. Απαιτείται πολιτική δράση. Όταν το κίνημα των εργατών, των υπαλλήλων, όλου του εργαζόμενου λαού ανεβαίνει ο φασισμός υποχωρεί. Όταν καθόμαστε στον καναπέ μας και αναθέτουμε σε άλλους την λύση των προβλημάτων μας, όταν δηλαδή περιμένουμε μεσσίες, τότε θεριέυει.
Για το ποινικό μέρος της ρατσιστικής βίας υπάρχουν και σήμερα οι κατάλληλη νόμοι. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η βούληση για την εφαρμογή τους. Και αυτή προφανώς δεν θα υπάρξει ούτε μετά από ένα "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο.
